| |
Ι
Ποίημα είναι λέξεις ,όμορφες λέξεις που περικλείουν ένα συναίσθημα τη φαιά ουσία του απαστράπτοντος λόγου. Ποτέ δε θέλησα να μάθω τον ορισμό ούτε ν' ακολουθήσω
τους κανόνες αυτοί που τους γράφουν δεν είναι ποιητές. Η μεγαλοσύνη του λόγου δεν έχει φόρμα μόνο ροή σκέψεων με αξία είναι ,με ή χωρίς ομοιοκαταληξία.
ΙΙ
Να γνωρίσω τη ζωή δε μπόρεσα ακόμη, μόλις την άγγιζα απομακρυνόταν, στον εναγκαλισμό μαζί της δεν έφτασα ,η σχέση μας ήταν ανεκπλήρωτος έρωτας ,ίσως γι αυτό είναι ενδιαφέρουσα.
Αλίμονο σ' αυτούς που ζουν συμβατικά .
ΙΙΙ
Αν κατορθώσω να κάνω ορατή την ουτοπία των αισθήσεων θα δημιουργήσω κόσμο αλλιώτικο,
ευπροσήγορο και φιλάνθρωπο. Αν ο πόθος γίνεται αγάπη ο έρωτας είναι ευλογία.
Όταν ο πόθος μείνει πόθος γίνεται αιτία δεινών.
IV
Ένα γέρικο δέντρο καθόταν αμίλητο στου δρόμου την έρημη άκρη . Έρημα τα κλωνάρια του κι ο δρόμος χωρίς διαβάτη, στη ρίζα του ζιζάνια παραφυάδες και σκουπίδια.
Κανένας δεν το πρόσεχε, αυτός πρόσεχε τους περαστικούς από τα νιάτα μέχρι τα γηρατειά τους
τους είχε καταχωρημένους στην άδηλη νοημοσύνη του.
V
Αράξαμε στη Λήμνο ένα βράδυ καθάριος χειμωνιάτικος καιρός,στ' ανατολικά ολόγιομο
το φεγγάρι κι ένας ναύτης σε διπλανό σφουγγαράδικο τραγουδούσε σκοπό νοσταλγικό
ράγισε τις καρδιές μας κι όταν σταμάτησε κλάψαμε σαν μικρά παιδιά .
Τότε φάνηκε μια σειρήνα στην πλώρη , όμορφη και λάγνα καλώντας το ναύτη να τραγουδήσει μαζί της σκοπό ερωτικό .
VI
Τη ζωή μου ασύστολα σπατάλησα, ξεχνούσα πως κάποτε θα πεθάνω , ανεύθυνα την ανάλωνα
σε ασημαντότητες βλέποντας εφήμερα την όψη της ζωής .Αποφάσισα ν' αλλάξω ζωή , να προετοιμαστώ κατάλληλα για τη μεγάλη έξοδο με ευσυνειδησία και μέθοδο χωρίς χάσιμο χρόνου.
VII
Ρώτησε ο νέος το γέρο σοφό : “Γέροντα ποια είναι τα χειρότερα σημάδια; Τα σημάδια της αμαρτίας ή τα σημάδια της ηλικίας;” Κι ο σοφός απάντησε: “Αυτά τα σημάδια την ψυχή δε την αγγίζουν”
VIII
Είμαι δυνατός και δε φοβούμαι όσο τρομερός και αν είναι ο φόβος γιατί γνωρίζω την αλήθεια και η αλήθεια είναι μια και μοναδική κι όταν βρίσκω ευήκοα ώτα την αποκαλύπτω διαφορετικά σωπαίνω γιατί θεωρώ ότι η σιωπή είναι προτιμότερη από την φλύαρη ανοησία σερ Φράνσις Μπέικον.
IX
Δεν αφήνω τους φόβους να επηρεάζουν τις πράξεις μου. Πάντα με στοίχειωνε η ιδέα ότι όταν θα πεθάνουν οι γονείς μου δε θα υπάρχει κανείς πάνω στη γη να προσδίδει νόημα στη δική μου ύπαρξη. Αισθανόμουν ότι θα είμαι πλοίο χωρίς αγκυροβόλι. Τρέχει αδιάκοπα ο χρόνος μια σταθερά της Φυσικής είναι τελικά που εμείς ορίσαμε ή τρέχει η ζωή μας ανάμεσα σ' αυτόν; Αφήνουμε όλοι τα ίχνη μας στο πέρασμα της ζωής .
X
“Αχ ! Να μπορούσα να πιαστώ από κάπου” σκέφτηκε ενστικτωδώς ο αυτόχειρας όταν μετάνοιωσε για τη μοιραία πράξη του μεταξύ του εβδόμου και έκτου ορόφου κατά την ελεύθερη πτώση του.
Ήταν αργά για το μοιραίο μοναδικό της ζωής του λάθος να επανορθωθεί. Για όλα φταίει η βαρύτητα αυτή η άγνωστη διάσταση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
