| |
Δεν μοιάζει η ανάμνηση,με τραίνο στο σταθμό
είναι ανθισμένο στα κιτάπια μου λουλούδι
κι αν τρέχει ανώνυμη στου χρόνου το ρυθμό
έχει αριθμό για να στοιχίσει,ένα τραγούδι
Κι έχω μαζί της τον παλιό τον αριθμό
που έλεγες κάποτε,πως σου έδιωχνε τη θλίψη
τώρα επιβάτης σε ατέρμονο συρμό
με ταξιδεύεις,σ όλα όσα σου έχουν λείψει.
Κοντεύει χρόνος,που σου το είχα πει θαρρώ
τη γομολάστιχα,στο χέρι μου έχω λιώσει
σβήνω σημάδια,απ τον αντάρτη τον καιρό
που με νοθείες ήθελε,να μας προδώσει
Και γράφει επάνω,τον παλιό τον αριθμό
κάποια μεσάνυχτα,ξημέρωμα,αυγή,η,και δείλι
μέτρα ξανά της αντοχής σου,το σφυγμό
κι ας τον αυτά που μήνες τώρα,θες να στείλει.
Κ.Θ 10-5-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
