| |
Μαζί το στήσανε εκείνο το βάθρο
διαλέγοντας ασύμμετρες πέτρες
Για να λικνίζονται επικίνδυνα
Και να μη μπορούν να σταθούν...Ποτέ πάνω σ αυτό
οι δυό τους.
Τον άφηνε να της κλέβει τη φωνή
Επειδή τη γοήτευε η αίσθηση της επιστροφής
του μακρινού αντίλαλου.
Την 'αφηνε τρυφερά να παρεκτρέπεται
Γιατί φοβόταν πως κάποτε θα ξεχνούσε...
Κι ας του είχε ορκιστεί...Πως το ελάττωμα της
Ηταν να θυμάται...Τα πάντα
Κι ολημερις το ίδιο βάθρο στήνανε
Και κάθε που ο ήλιος άγγιζε την κορφή του
Μ ανθρώπινη φιγούρα το έκανε να μοιάζει
Τη δική του η τη δική της; γιατί να έχει σημασία;
Ατέλειωτο ηλιακό ρολόι, ίσως το πουν, κάποιοι περαστικοί
Τα παιδιά μπορεί να το γκρεμίσουν...
Θα το στήσουν όμως...Ξανά οι δύο τους!!!
Για να έχει χώρο η αίσθηση τους στην ελπίδα
Πιστεύοντας πως κάτι που μονάχα άρχισε...
Δε θα τέλειωνε ποτέ!
Κ Θ 16-6-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
