| |
Έγινε πέτρα η καρδιά, τα συναισθήματα αδειάσανε
και όλα ευθύς σε μια βραδιά χίλιες σιωπές που με σκεπάσανε
και φώναζαν πιο δυνατά από τη δύναμη του ανέμου
πως τον παράδεισο στη γη δε θα τον έβρισκα ποτέ μου.
Άνθρωποι που μειναν σκιές και δεν σε είδαν μεσ στα μάτια
δε σου γιατρέψανε πληγές,δεν σου ενώσανε κομμάτια.
Ποιος έζησε να του μιλούν μα να μην έχει σημασία
γιατί τα λόγια δε μετρούν οταν δεν έχουνε ουσία
Μου το παν φίλοι και γνωστοί , πώς είναι πόνος κι αδικία
αυτό που πάντα επιθυμείς να σου το παίρνουν με τη βία
Και καθώς έφευγαν κι αυτοί, καθώς κυλούσε κάθε μέρα
άφησαν όνειρα μισά, σκόρπιες ελπίδες στον αέρα
Με μια καρδιά , μισή πνοή, και με ένα αγκάθι στην ψυχή σου
καθώς πλανιέσαι εδώ κι εκεί για να μετράς τη δύναμη σου,
όσο κι αν κάποιοι από το χθες σε πότισαν με γεύση μίσους
μέσα στις ξένες συντροφιές ακόμα ψάχνεις παραδείσους.
16.11.2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
