| |
| | Στης ζωής μου το λανάρι |  | | | Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου, σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς. | | |
Μέρες που περνούν
και χάνονται.
Σαν τις στάλες
της βροχής από
τα χέρια μας.
Μέρες, σκοτεινιασμένες
μέρες.
Ποιος λυπάται
ποιος πονά,
το διπλανό του,
τούτες τις
μέρες.
Θεέ μου, γίναν
τόσο αδιάφοροι
οι άνθρωποι.
Κλεισμένοι, μανταλωμένοι
μες στα τοιχία τους.
Τα δικά μου τοιχία
τα δικά σου
τοιχία
και δεν λέει
να ξημερώσει.
Να βγούν φεγγάρια
κι` άστρα,
να απλωθούν χέρια
αγάπης,
στη πλάση μας.
Το απόλυτο
τίποτα
το μηδέν.
Μηδέν, τα αισθήματα
μηδέν τα χρώματα.
Μηδέν τα
εσώψυχα μας.
Όλα, καρφιά
μες στη
καρδιά μας.
Και ψάχνω και
γυρεύω,
κάπου να πιαστώ,
λίγο δυόσμο
να κρατήσω.
Λίγη αρμπαρόριζα,
ψάχνω και ψάχνω,
μια αγκαλιά θυμάρι.
Στης ζωής μου
το λανάρι.
Λανάρι....Οδοντωτό εργαλείο που χρησιμοποιούν αυτοί που ξαίνουν το μαλλί και το βαμβάκι.
20-11-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
20-11-2021 @ 05:52 | -------Σ` αυτό το κόσμο που ολοένα στενεύει,
ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου
κι` αν βρίσκεται.------
Γιώργος Σεφέρης 1900-1971
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Μπόσινας Νίκος
20-11-2021 @ 11:07 | Αληθινό και πολύ ωραίο! | | Αγιοβλασιτης
20-11-2021 @ 16:38 | ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | | inokrini
21-11-2021 @ 15:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
