Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Σιωπηρη Διαμαρτυρια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129956 Τραγούδια, 269270 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σιωπηρη Διαμαρτυρια
 
ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ (Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2021)

Κρύφτηκα πίσω απ’ την πληγή και λίγανε η φωνή μου,
πολλά καρτέραγα, αλλά σώθηκε η υπομονή μου …
Στάθηκα νύχτα με βροχή στης σκέψης το σεργιάνι
χωρίς ομπρέλα και παλτό, μα μπόρα δε με πιάνει …
Ντύθηκα χρώματα τσ’ αυγής, κεντίδια από το δείλι,
να βάψω τ’ όνειρο π’ αργεί, αχ τόσο ν’ ανατείλει …
Φύλαξα λόγια ποιητικά στου χρόνου το συρτάρι
για να τα ντύσει μουσικά τση νύχτας το φεγγάρι …
Τρύγησα όνειρα κι ευχές, καρτέρι το καρτέρι
ποθώ του χρόνου το φιλί κι ας κόβει σα’ μαχαίρι …
Άγγιξα χίλια μυστικά και μάτωσα το χρόνο
γιατί απ’ τα τραύματα του νου, πολλές φορές ματώνω …
Θέλησα τόσα που κρυφά μου τα ‘χει η μοίρα τάξει
μα παρασάγγας η εχταγή, απέχει από την πράξη …
Πλύθηκα μ’ άρωμα φωτιάς και καίντησα τα πάθη
πλήρωσα χρέη της καρδιάς με κρίματα και λάθη …
Μοίρανα τ’ άστρο της ψυχής μ’ υπομονή κι ελπίδα
και νοσταλγώ καρτερικά τσ’ αυγής την ηλιαχτίδα …
Δάκρυσα μέσα απ’ τη γητειά τ’ ανταρτοκράχτη χρόνου
π’ όλο συμπαίνει τη φωθιά κι ανάφτει τ’ όνειρο μου …
Κράτησα λάβαρο βαρύ, σ’ ερημική πορεία
υμνώντας κάθε σιωπηρή, σκληρή διαμαρτυρία …
Μόχθησα τ’ άστρο μη χαθεί και με σταυρό στον ώμο
σαράντα χρόνια ακολουθώ τ’ ονείρου μου το’ δρόμο …
Φόρεσα κέρινα φτερά για να βρεθώ στα ύψη
κι ευγνωμονώ την καταχνιά που ‘χει τον ήλιο κρύψει …
Χάθηκα πάλι για να δω αν με θυμάται η σκέψη
κι αν έχει ο μαύρος νους σκοπό μαντάτο να μου πέψει …
Σιώπησα μιας κι ο-ντε μιλώ, όσα γ-κι-αν πω τα παίρνει
κακός αέρας που φυσά κι ο πίσω δεν ν-τα φέρνει …
Άφησα τ’ άχτι του καιρού να δω που θα το σύρει
χαρά αν-ε φέρει ‘σα θα ‘ρθει γ-ή πόνο μουσαφίρη …
Σφράγισα πάλι τη φωνή να μη χτυπά στο βρόντο
γιατί στα λόγια δεν μπορώ ποτέ να κάνω σκόντο …
Άπλωσα τ’ άδικο της γης στ’ ονείρου μου τον πήχη,
άλλο χειρότερο κακό ‘πό τούτο μη μου τύχει …
Σίγησα μιας κι όσα γ-κι-αν πω αέρας θα τα πάρει
αφού πλια από το ριζικό, θ’ ακούσει το ντουβάρι …
Χάθηκα πάλι στη σιωπή να μη μ’ ακούσει η μοίρα
κι από τη ζήλεια μ’ αρνηθεί κάθε χαρά που πήρα …




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

“k©sm!m@”
 
vasilis g.
24-11-2021 @ 18:16
Πολύ δυνατή ατμοσφαιρική και μακροσκελής
η διαμαρτυρία σου Κώστα...
ίσως και κατάθεση ψυχής...!!!
κοποιπεηστ
25-11-2021 @ 08:32
Άγγιξα χίλια μυστικά και μάτωσα το χρόνο
γιατί απ’ τα τραύματα του νου, πολλές φορές ματώνω
-Ειρήνη-
26-11-2021 @ 16:40
Κι εμένα σαν κατάθεση ψυχής μου μοιάζει περισσότερο, παρά σα διαμαρτυρία... ένα πανέμορφο ποίημα στο σύνολό του, που δεν κουράζει παρότι μακροσκελές, το αντίθετο θα έλεγα... αλλά και κάθε δίστιχο μπορεί κάλλιστα να σταθεί και αυτόνομα, σα μαντινάδα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο