| |
Ζω τη δυστυχία μου στο σκότος του πάθους
βρίσκομαι σε διαλογισμό,
διεισδύω στην ανοηματική νύχτα ,
αγνοώντας τη λογική ερμηνεία
της φύσης ,της συμπεριφοράς και της ζωής .
Ο πόθος μου πάλλεται
στο φανταχτερό σκοτάδι της ύπαρξής μου
κάθομαι στο θρόνο της μοναξιάς ,
στο σκοτεινό υπογάστριο της αγάπης.
Άραγε η άβυσσος αυτή θα με εκμηδενίσει ;
Ο πόθος με στεφανώνει θαρρώ με άνθη ,
αλλά είναι αγκάθια ξυλοκερατιάς,
τ' αγριολούλουδα κρατούν λίγο
σαν τα εφήμερα αισθήματα
μαραίνονται και μένουν μονάχα οι πληγές.
Ο θλιβερός ύμνος άρχισε να φθίνει ,
ο ήχος του περνά από ήρεμα λιβάδια
και χάνεται σταδιακά σαν το τραγούδι
του οδοιπόρου που ακούγεται τη νύχτα.
Ονειρεύτηκα πως τάχα ένας νέος έρωτας
έδιωξε μακριά τη ζοφερή καταχνιά
σε μακρινούς ατραπούς ,δρόμους σκοτεινούς
δίχως σαφήνεια και φως σαν να ' γινε
η νύχτα σκοτεινότερη
κι η φωτεινή πύλη ακόμη πιο μακρινή.
Ανοίγω τα μάτια , βυθίζομαι στη δύνη του φωτός
ύστερα από την αιώνια νύχτα,
έφερες τη ζωή μου σε ιδανικά όρια,
είμαι γαληνεμένος , πράος και ζωντανός.
Όμως αλίμονο δε χειραγωγήσαμε τα πάθη μας
την πολυδιάστατη αγάπη δεν εκτιμήσαμε
οδηγήσαμε τους εαυτούς μας στην σιγουριά του τέλους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
