| |
Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ
Μάτια βουβά, χείλη κλειστά
ψυχή χαμένη
στη μαύρη τρύπα χάθηκε
δεν ανασαίνει
ακίνητος, ασάλευτος
μόνο προσμένει
χαμένος στο σκοταδι του
αργοπεθαίνει
και γύρω του ο θάνατος
παραμονεύει
στον κάτω κόσμο πολεμά
και φως γυρεύει
μαύρο πηχτό βαθύ σκοτάδι
γύρω του όλα ένα ρημάδι
κι η μοναξιά τώρα πληγώνει
κι όλα γύρω τα ματώνει
δάκρυ βουβο που αυλακώνει
το πρόσωπο του χαρακώνει
πέφτει στο χώμα, και το νοτίζει
σαν να΄ναι νάμα που αναβλυζει
δάκρυ και χώμα μαζι ενα κράμα
κι αυτος προσμένει τώρα το θάμα
να ρθει το φως να τον φωτίσει
το μαύρο θέλει να το νικήσει
και να το θάυμα δειχνει τον δρόμο
θα βγει μια μέρα απ το σκοταδι
να φέρει ακτίδες να τον φωτίσει
το φως να νοιωσει σαν ένα χάδι
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
