| |
Ο Φτωχός της πλατείας
Στη γειτονιά όλοι τον ξέρουν τον φτωχό
να περιφέρεται για λίγη ελεημοσύνη,
κι όλοι του φέρονται με κάποιο χλευασμό
που ΄ναι μονάχος και δεν έχει πού να μείνει.
Για στρώμα έχει ένα χαρτόνι από κουτί,
ένα πακέτο από τσιγάρα τελειωμένο
μια μισοάδεια, πια, μπουκάλα με κρασί
κι΄ αυτό το βιος του, όλο κι όλο, -τον καημένο-.
Λίγα που τρώει, του τα δίνουν σε χαρτί
-Να πεις περίσσευμα πως είναι ή αποφάγιο ;-
Δεν τον πειράζει και γι αυτόν είναι γιορτή,
κι ένα θα πει –«Ευχαριστώ» για το κουράγιο.
Μέσα απ΄ το τζάμι του σπιτιού του ο καθείς
στην ευτυχία του, στη ζέστη, στη χαρά του,
τον φτωχαδάκο δεν τον κάλεσε κανείς
κι ούτε που σκέφτηκε να πάει και κοντά του…
Κανείς δεν θέλει μια κουβέντα να του πει,
θα δώσουν κάτι αν τυχαία τον τρακάρουν,
όλοι τον θέλουν πίσω να ‘ναι από γυαλί,
την «καθώς πρέπει» τους ζωή να καμουφλάρουν.
Ένα πρωί θα βρουν το σώμα του νεκρό
και ξυλιασμένο από το κρύο μες στα χιόνια.
Όλοι θα πουν πως είναι κάτι τρομερό,
μα ένα δάκρυ δεν θα τρέξει από συμπόνια..
.....
Κι η άλλη μέρα δεν θα έχει πια φτωχό
να τριγυρίζει ανάμεσά τους μες στα κρύα.
Μέσα απ΄ τα τζάμια δεν θα σκέπτονται γι’ αυτό
όμως θα λεν, πως κάτι λείπει απ΄ την πλατεία !
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
