| |
Έχασα το δρόμο της ζωής
κι έκανα ευχή στην Αφροδίτη
να το βρω πριν το λυκόφως γίνει αμέθυστος
κι η νέα σελήνη οδεύσει στη δύση .
Και ξάφνου η ψυχή σου εισχώρησε ξαφνικά
στα κιτρινισμένα φύλλα των στίχων μου
αμέσως ζωντάνεψαν κι ομόρφυναν.
Τα γκρίζα χειμωνιάτικα δέντρα έγιναν κόκκινες παπαρούνες
τα φθινοπωρινά δάση με φθίνουσα απόχρωση του πράσινου
ξαναζωντάνεψαν κι άνθισαν.
Η θάλασσα που βρυχόταν στους στίχους μου
έγινε γαλήνια και φιλική.
Πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή
αν η παρουσία σου ήταν εφικτή.
Ψυχή που ήταν εύκολο να διεισδύσει
στη δική μου καρδιά να ευτυχίσει.
Ψυχή που την άνοιξη ,μου μιλά για το χειμώνα.
Ψυχή μου στον άνεμο μην περιπλανιέσαι άσκοπα.
με τ' άγγιγμα σου τ' απαλό δίνεις ζωή σε σώμα νεκρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
