| |
Φεγγαρόλουστη η νύχτα
κι εσύ δίχως καληνύχτα πήγες ξάφνου μακριά
κι η σκληρή η μοναξιά αγριόγατα τα νύχια
μου’ χει μπήξει στην καρδιά..
Φεγγαρόλουστη η νύχτα
όταν έριξες τα δίχτυα σ’ άλλη για να πας φωλιά..
Όρκους ξέχασες χιλιάδες για λατρεία και στοργή
που αν ήτανε παράδες θα χορταίναν κι οι φτωχοί
και θα βγάζαν στις λιακάδες τις χαρές τους εκδρομή,
μα ξεσπάς με σοροκάδες στης ζωής μου το σκαρί
κι όσο στήνεις συμπληγάδες τόσο σε ποθώ πολύ.
Με τ’ ολόγιομο φεγγάρι
τα δρομάκια έχεις πάρει δίχως να μου πεις το γεια,
να μου ρίξεις μια ματιά έχεις στ’ άγνωστο σαλπάρει
και δεν θα ξανά’ ρθεις πια..
Με τ’ ολόγιομο φεγγάρι
λαμπερό σαν κεχριμπάρι μού’ χεις δώσει μαχαιριά..
Όρκους ξέχασες χιλιάδες για λατρεία και στοργή
που αν ήτανε παράδες θα χορταίναν κι οι φτωχοί
και θα βγάζαν στις λιακάδες τις χαρές τους εκδρομή,
μα ξεσπάς με σοροκάδες στης ζωής μου το σκαρί
κι όσο στήνεις συμπληγάδες τόσο σε ποθώ πολύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
