| |
Στο σύχλιο κοντοδείλινο, δροσαύρα, μας χαϊδέβει.
Ανηφοριά, το πόδι μας, το άμαθο παιδέβει.
Σε ραχοπούλα μας τραβά, οπού 'ναι εκκλησάκι,
που ‘χει συντρόφια γρανιτσιές, κι ένα κυπαρισσάκι.
Ανηφοριά, το πόδι μας, το άμαθο παιδέβει.
Σε χουναβιά μας οδηγεί, σιωπή που την αγριέβει,
που ‘χει συντρόφια γρανιτσιές, κι ένα κυπαρισσάκι.
Κράνοι εκεί και κόρακες, δεν ψέλνει τ' αηδονάκι.
Σε χουναβιά μας οδηγεί, σιωπή που την αγριέβει.
Αφρόπλακες και χάλαρα, χρόνους πολλούς σοδέβει.
Κράνοι εκεί και κόρακες, δεν ψέλνει τ’ αηδονάκι.
Μήτε σκαθί ξαμώνει κει, μήτε χελιδονάκι.
Αφρόπλακες και χάλαρα, χρόνους πολλούς σοδέβει.
Μόνο καιρός που τ’ ακουμπά, το γυάλος τους κουρσέβει.
Μήτε σκαθί ξαμώνει κει, μήτε χελιδονάκι.
Των χωριανών μας, βρίσκεται, εκεί στερνό γιατάκι.
Μόνο καιρός που τ’ ακουμπά, το γυάλος τους κουρσέβει.
Ονόματα, και στάδια τους, και χρόνια τους, χωνέβει.
Των χωριανών μας, βρίσκεται, εκεί στερνό γιατάκι.
μες στη νυχτιά, μ’ αντάσηδες, αστριά και φεγγαράκι.
Ονόματα, και στάδια τους, και χρόνια τους, χωνέβει.,
Φλάμπουρο είν’ η μνήμη τους που όλο αλαργέβει.
μες στη νυχτιά, μ’ αντάσηδες, αστριά και φεγγαράκι.
Και, το που χέρι στοργικό ανάβει, καντηλάκι.
Φλάμπουρο είν’ η μνήμη τους που όλο αλαργέβει.
Κόρης εδώ, γέρου εκεί, άρνα, τριβές, μολέβει.
Και το, που χέρι στοργικό ανάβει, καντηλάκι,
σκαριών μας θα γενεί, ποτές, πρυμνήσιο φαναράκι.
Κόρης εδώ, γέρου εκεί, άρνα, τριβές, μολέβει.
Μ’ αυτό, κι αν πίκρα μας γεννά, δεν μας απογοητεύει…
Σκαριών μας θα γενεί, ποτές, πρυμνήσιο φαναράκι.
Είν’ χρέος μας, να τ' άψουμε, εκειό το καντηλάκι.
Μ’ αυτό, κι αν πίκρα μας γεννά, δεν μας απογοητεύει…
Σε ραχοπούλα μας τραβά, οπού 'ναι εκκλησάκι,
Είν’ χρέος μας, να τ' άψουμε, εκειό το καντηλάκι.
Στο σύχλιο κοντοδείλινο, δροσαύρα, μας χαϊδέβει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
