Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132848 Τραγούδια, 271350 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η πέτρα του Σίσυφου.-
 

Απόγευμα, η αυγή του αστρικού ουρανού
στο αποκορύφωμα της ημέρας
ο φωτεινός νυχτερινός πυρετός του στερεώματος πάλλεται
κι όταν φθίνει η νύχτα
τ' αστέρια κρύβονται από τη λάμψη του ζωοδότη ήλιου.
Πόσο γίγαντας φαίνεται στη δική μας οπτική;
Όλα τα κοντινά τεράστια ωχριούν μπροστά του
οι μακρινοί αμέτρητοι ήλιοι εξαφανίζονται από τον ουρανό.
Που είσαι τώρα ;
Η σιωπή σου είναι θάνατος έμεινα μόνος μου στην Ακτή
ακούω τους ήχους του ανέμου στα φορούσια
κραυγές πείνας κι αλυχές τσακαλιών και λύκων.
Μακρύς και κρύος ο χειμώνας
της ενδέκατης χρονιάς μετά το μιλένιουμ,
μακρύς και βαρύς σαν τη πέτρα του Σίσυφου.
Η άνοιξη αργεί.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 0
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Λαθραναγνώστης
 

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο