| |
Είναι κάτι πουλιά
που δεν τ` αφήσαν να πετάξουν,
ειν τα φτεράκια τους μικρά,
στις απλωσιές του κόσμου
μικρά κι` ανυπεράσπιστα
τ` άστρα πως να τα φτάσουν .
Είναι κάτι πουλιά.
Και εσύ τα ξέρεις
και εσύ τα είδες
θαρρώ λυπήθηκες.
Το δάκρυ τους
τον αναστεναγμό,
τον είδες και φοβήθηκες.
Είναι κάτι πουλιά.
Που θα ήταν γερανοί
με άσπρα πελώρια φτερά,
μαχαίρι λες τα κλάδεψε
κι` έπιασε να νυχτώνει,
στου κόσμου τούτου σκόνη.
Είναι κάτι πουλιά,
που αργαλειό υφάνανε.
Ωραίο παραμύθι,
γιατί πονάει η πληγή
και δεν γνωρίζει λήθη.
Είναι κάτι πουλιά.
Και συ τα ξέρεις
και συ τα είδες,
είδες στο βλέμμα το λυγμό
και στη ψυχή μαχαίρι.
Που βραχιολάκι το φορούν
μες στο δεξί τους χέρι.
Είναι κάτι πουλιά.
Αχ! τα άσπρα πουλιά,
που βρήκαν λεν, αραξοβόλι.
Σε μια θυσία.
Της τιμής.
Όλη η ζωή τους όλη.
2-1-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
............Μπερδεύτηκα.....
Μπερδεύητηκα...
Μια μες στο φεγγάρι
και μια στην ηδονή,
μια μες στο θάνατο
και μια μες στη ζωή.
Μα κάρφωσα τα μάτια μου
στου φεγγαριού τις ρίζες
κι` έχουνε τα παντέρειμα
παντοτεινά χαθεί.
Μπερδεύτηκα...
Κι` αυτό κανείς
κι` αυτό κανείς.
Δεν μου το συγχωρεί.
Μίνως Αργυράκης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
