| |
Κάτω από την πέτσα
Κάπου στην άκρη του μυαλού μου
τις πιο απρόσιτες γωνιές,
τ' ανεξερεύνητου εαυτού μου
και στης ψυχής τις παρυφές,
ζούνε ελάφια, ζούνε άτια
ζούνε αγρίμια μουλωχτά
χιονάτες, πρίγκιπες, παλάτια
δράκοι κι αγέννητη φωτιά.
Ζούνε νεράιδες και νάνοι,
μέσα σε δάση σκοτεινά,
μάγισσες, ξωτικά, τσιγγάνοι
κι ανομολόγητα στοιχειά
Πίσω από πόρτες ,σφραγισμένα
μέσα σε κρύπτες σκοτεινές,
καραδοκούν φυλακισμένα
ένστικτα, πάθη κι ενοχές
Κάτω απ’ την πέτσα που με κλείνει
βράζ’ ένας κόσμος που σιωπά
ποτάμι γίνεται με πνίγει
κι άγριο κύμα σαν ξεσπά.
Μες το λαβύρινθο εντός μου
σε μισοφώτιστες μεριές
ζει ο αρχέγονος εαυτός μου
καίνε πρωτόγονες φωτιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
