Το ίδιο είναι
η διάφορα είναι στην αίσθηση,
της μιας που σε γεμίζει σκέψεις και βάρος
και της άλλης που σε αδειάζει απ όλα.
Tο θέμα είναι όταν υπάρχει αντίσταση
και στη μια και στην άλλη με συνεπεία
να μην συντελείται βίωση άνευ ορίων
μια και είναι σχετικές μεταξύ τους,
κι όπως θέλουμε μόνο 'ευτυχία',
κολλάμε στην 'δυστυχία'.. κάπως έτσι...
Πολλές οι άμυνες τα απωθημένα, τα κόμπλεξ
κι ενώ πρόκειται για στιγμές
είναι δυνατόν να τις διαχωρίσουμε
και να διαλέξουμε και να τις ζήσουμε στο 'έπακρον' ;
το μόνο δυνατόν τότε είναι
να προκαλούμε συνεχώς το ανικανοποίητο μας
