Κων/νος Ντζ
11-01-2022 @ 00:03 | μα ως βάδιζα ακριμάτιστος προς την αθανασία
-αφού ποτέ δεν έκανα κακό-
κάποιος μια πέτρα πέταξε μες στην Αχερουσία
το στάσιμο ταράζοντας νερό!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
11-01-2022 @ 00:05 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
zari.kardias
11-01-2022 @ 00:54 | τούτη η φωνή που ακούγεται δεν είναι η φωνή μου
της συνειδήσεως είναι η κραυγή
Εξαιρετικά γραμμένο ΟΛΟ!!! ::theos.::
::yes.:: ::up.:: | |
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-01-2022 @ 06:45 | Πολύ όμορφο! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
**Ηώς**
11-01-2022 @ 17:25 | της συνειδήσεως είναι η κραυγή
για τ’ άδικα που ανέχτηκε του κόσμου η ψυχή μου
για όσα το στόμα δίστασε να πει.....
μου θύμισες το « Σώπα μη μιλάς » (Αζίζ Νεσίν)
https://www.youtube.com/watch?v=Sm8fe1EammY ::theos.:: | |
-Ειρήνη-
13-01-2022 @ 14:42 | Πάρα πολύ ωραίο! Η συνείδηση υπάρχει, όσο κι αν προσπαθεί κανείς να αποφύγει τη φωνή της... και συμφωνώ με την Ηώ αναφορικά με το ποίημα του Νεσίν. | |
 |
