| |
πάλι θα γράψω για το φως που με θαμπώνει
και για την άνοιξη θα πω που είναι κοντά
αφού έρχεται θαρρείς το πρώτο χελιδόνι
μόλις η σκέψη μου το σώμα σου ακουμπά
και ξαφνικά σαν από θαύμα, από μαγεία
σπάμε το γύψο και γυρνάμε στη ζωή
κι από δυο αμίλητα κι ασάλευτα εκμαγεία
την εφηβεία πάλι ζούμε απ’ την αρχή
από το χέρι σε κρατώ σου λέω: «πάμε!
όλοι ερχόμαστε στη γη για ένα σκοπό
κι εμείς έχουμε γεννηθεί για ν’ αγαπάμε
εσύ είσαι εδώ για μένα και για σένα εγώ»
κλείνω τα μάτια σε θωρώ, τ’ ανοίγω λείπεις
άκεντρους κύκλους σχηματίζω στο χαρτί
δεν έχει αρχή μήτε και τέλος έχει η λύπη
που εγώ δεν είμαι πια εγώ κι εσύ, εσύ
πάλι θα γράψω για το φως που σκοτεινιάζει
και για την άνοιξη θα πω που όλο αργεί
για τον καιρό που δεν χαράζεται, χαράζει
γραμμές βαθιές στο μέτωπο και στην ψυχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
