| |
| | Ο γέροντας |  | | |
Ήτανε κάπου ο γέροντας, μέσα μου ξεχασμένος,
σε μια απόμερη πλαγιά, απ’ τους ανθρώπους ξένος,
και κάπως, κάπου μια βραδιά, που ‘βρεχε μανιασμένα,
θυμήθηκε για τα παλιά και τ’ άφησε γραμμένα.
…Βρέχει μελάνι ο ουρανός, και χρώματα γεμίζει,
η αστραπή δίνει το φως κι όλα τα ξεχωρίζει,
κι αυτά τα μαύρα σύννεφα, ζωή τη Γη γεμίζουν,
και τραγουδούν με έρωτα, όχι δε μπουμπουνίζουν…
Έτσι μου έμοιαζε η ζωή στα παιδικά μου χρόνια,
ήσυχη, όμορφη, απλή, όπως και μια εικόνα,
κι αν έβρεχε ή φύσαγε, ίδια με τη λιακάδα,
ήμουνα ερωπράγμονας όλη την εβδομάδα.
Έτσι κι εγώ ερωτεύτηκα Ανατολή και Δύση,
και στης ζωής αφέθηκα, το αστείρευτο μεθύσι,
μα η ζωή είναι στιγμές, κι ο χρόνος είναι φίλος,
έτσι μαζί πορεύτηκε, με μένα και εκείνος…
Τα χρόνια που μου πρόσφερε γέμισαν εμπειρία,
οι γνώσεις γίνανε γραπτά, οι σκέψεις μου ουσία,
μ’ αργότερα, ο ύστερος, που είχα εαυτός μου,
μ’ οδήγησε να αναζητώ το νόημα του κόσμου.
Να αναζητώ της μοναξιάς, αυτή τη μόνη αξία,
να σκέφτομαι το νόημα στην ετυμολογία,
και έγινε πιο δύσκολη η επικοινωνία,
καθώς άλλα μου λέγανε κι αλλού ήταν η ουσία.
Έτσι νωρίς το έμαθα και το καταλαβαίνω,
όσο λιγότερο αδαής, τόσο πιο μόνος μένω,
για αυτό και βρήκα την πλαγιά να κάτσω να μονιάσω,
να χαιρετώ τον ήλιο μου, που θέλω να του μοιάσω.
Και ήρθαν χρόνια στοχασμού, γνώση χωρίς ουσία,
γιατί δε μεταδόθηκε ποτέ στη κοινωνία,
έτσι μονάχος έμαθα, πως πια έχω γεράσει,
και στη ζωή μου κράτησα, λάθος αυτή τη στάση.
Συνήθισα τη μοναξιά έχασα την αξία,
γιατί έγινε συνήθεια και όχι εμπειρία,
κι αν ψάξουμε στα ήθη μας (που έχει η κοινωνία)
μόνο το να μοιράζεσαι, τα πάντα, έχει ουσία.
Έτσι ήταν ανούσια, όλη αυτή η μάχη,
ωραία η διαδρομή μα με μεγάλα λάθη,
αν έπαιρνα το χρόνο μου, πίσω για να διαλέξω,
θα έμενα στο κόσμο τους για να τους εκπαιδεύσω…
Σημείωμα που γράφτηκε το περασμένο αιώνα,
σε κάποια σκέψη του μυαλού, που πια θα ζει αιώνια,
τώρα απλά το βρήκαμε στη σκόνη εδώ θαμμένο,
σε μια απόκρημνη πλαγιά, σε σπίτι ξεχασμένο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
κοποιπεηστ
14-01-2022 @ 17:43 | ::up.:: ::theos.:: ::hug.:: | | -Ειρήνη-
15-01-2022 @ 09:37 | Ωραία η ιστορία σου, Σταμάτη! Δίκιο έχει ο γέροντάς σου, πόσοι όμως θα τον άκουγαν, ειδικά αν έλεγε πράγματα που δε θα τους άρεσαν;
Άκουσα και το "θεατρίνο" σου. Ταίριαξαν τέλεια στίχοι και μουσική! Το ποίημα ήταν ούτως ή άλλως πάρα πολύ καλό από μόνο του με το νόημα που είχε. Και εις άλλα! | | zari.kardias
20-01-2022 @ 02:40 | Να αναζητώ της μοναξιάς, αυτή τη μόνη αξία,
να σκέφτομαι το νόημα στην ετυμολογία,
και έγινε πιο δύσκολη η επικοινωνία,
καθώς άλλα μου λέγανε κι αλλού ήταν η ουσία.
Πανέμορφο ΟΛΟ!!! ::theos.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
