| |
Εσύ ταξίδι ετοιμάζεις κι εγώ ταξίδια του μυαλού,
σε μια παράλληλη πορεία, εσύ εκεί κι εγώ αλλού,
μέσα στο mailbox σε βρίσκω, και ας σε ψάχνω στο εδώ,
είναι μεγάλο αυτό το ρίσκο, για σένα, το κατανοώ.
Που να σου βρουν μια σιδερένια πανοπλία,
να προστατέψει απ’ την αλήθεια, την καρδιά,
να γίνεις άφθαρτη, ποτέ να μη ματώσεις,
να ανοιχτείς χωρίς το φόβο στα βαθιά.
Αχ δεν υπάρχουν, ξέρεις τέτοιες πανοπλίες,
είναι η άνθρωποι σα μάρμαρο θαρρώ,
άμα δε σπάσουν, δεν αλλάξουν κατ’ ανάγκη,
πως θα προκύψει ένα όμορφο γλυπτό;
Είναι ο φόβος που τα όρια ορίζει,
και σου γεμίζει τις στιγμές σου με κενό,
είναι το “αν” μια αυταπάτη, σαν Ελπίδα*,
που το τοπίο σου το άφησε λευκό.
Καίει τα άνθη, τα φυτά δεν την αντέχουν,
ψάχνουν οι γάτες να γλυτώσουν το χιονιά,
κρύβει τα πάντα το λευκό, το άσπρο πέπλο,
και το τοπίο έχει γεμίσει μοναξιά…
Μη περιμένεις να περάσουνε τα χιόνια,
πρέπει το φόβο σου να μην τον υπακούς,
και να θυμάσαι ένα άγραφο κανόνα,
ότι η τύχη, ευνοεί τους τολμηρούς…
*Ελπίδα = Το ειρωνικό όνομα του καιρικού φαινομένου που γέμισε με χιόνια το 2022 την Αττική
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
