| |
Κλείνω για λίγο την αυλαία αυτού του κόσμου,
μπαίνω ξανά στο καμαρίνι, αλλάζω ρούχα,
κάνω μια ευχή, ζητώ ευλογία, (απ’ τη μούσα)
και ξεκινώ το ταξίδι που ζητούσα…
Στη πρώτη πράξη είμαι ένας καπετάνιος,
που εκτιμάει της ζωής του τη μπουνάτσα,
όποιος γνωρίζει της ζωή την τρικυμία,
χαμογελάει όταν βλέπει τη λιακάδα.
Εκεί λοιπόν στο πλήρωμα μου να μιλάω,
τους λέω πως είναι η ζωή, ένα ταξίδι,
που ο καιρός θα επιλέξει αν θα φτάσει,
κρατά η θάλασσα, της μοίρας το ψαλίδι.
Μα κάθε μέρα με χαρά να τη βιώνεις,
κι ας προμηνύεται στο αύριο καταιγίδα,
είναι το σήμερα που θέλει προσοχή,
γιατί εκεί, μονάχα εκεί, ζει η ελπίδα.
Δίχως πυξίδα, δίχως χάρτη το ταξίδι,
άμα δεν έχεις προορισμό για πού βαδίζεις;
Μπορείς μονάχα να πηγαίνεις και να ελπίζεις,
δίχως να ξέρεις, μα μονάχα να ορίζεις … -Την κάθε ώρα να γνωρίζεις -
Δεύτερη πράξη, απ’ το “πράττω” , που ‘ναι ο λόγος,
εκεί με βρίσκεις μ’ ένα άλογο ταξίδι,
μια συντροφιά σε μια φωτιά, μια κρύα δύση,
έχει κρασί, κι όλοι μ’ αυτό, έχουν μεθύσει.
Λέω κι εγώ, τότε τρεκλίζοντας στις λέξεις,
Τι είν’ η ζωή μωρέ για μας; Ένα ταξίδι,
μια διαδρομή που κάθε μέρα πλησιάζει,
και αν θα φτάσει πάντα άλλος το ορίζει.
Αν βρούμε κλέφτες ή καμία συμμορία,
αν συναντήσουμε σεισμό θεομηνία,
αν καταλάβουμε της ζήσης την ουσία,
όλα αυτά, είναι για μας, μία πορεία.
Και που πηγαίνει τελικά, κανείς δε ξέρει,
με την ελπίδα πανταχού παρόν, απούσα,
μέσα στα δάση μου, εκείνη αναζητούσα,
κι έτσι συνέχεια σε κύκλους περπατούσα. -Άλογα ζούσα-
Στη Τρίτη πράξη ένας άγνωρος πληβείος,
μ’ ένα χαρτί κι ένα φτερό, μοιάζει με πένα,
παπούτσια βρώμικα και ρούχα λερωμένα,
όπου κρατά, ένα σημείωμα, για σένα.
Τι σημασία έχει πες μου το ταξίδι;
Τι είναι για σένα ο μεγάλος προορισμός;
Που θες να φτάσεις και τι έκανες ως τώρα;
Είναι σωστός του εαυτού σου ο πηγαιμός;
Ένα ταξίδι η ζωή που εσύ το ορίζεις,
εσύ διαλέγεις, ποιος θα είναι ο προορισμός,
εσύ γνωρίζεις κάθε μέρα το επιλέγεις,
είθε να βλέπεις και να αξίζει ο σκοπός.
Έτσι η μέρα μοναχά έχει αξία,
πως τη βιώνεις πως γνωρίζεις το ποιών,
το μέλλον είναι κάτι σα… Δικαιολογία,
αν θέλεις κάτι, τότε πράττεις στο παρόν.
Έτσι λοιπόν ο προορισμός είν’ στο ταξίδι,
η κάθε μέρα όταν τελειώνει και αρκεί,
όταν βαδίζεις προς τα εκεί, γιατί σ’ αρέσει,
κι όχι γιατί, πρέπει να φτάσουμε εκεί…
Σκύβει και δίνει σημειώματα ένα- ένα,
μια λέξη γράφει, λέει μόνο: “Προορισμός”
και τώρα έφτασε η ώρα του καθένα,
που στη ζωή του, επιλέγει τι και πως. -Ελπίζω μόνο να αξίζει ο σκοπός-
Πέφτει η αυλαία το ταξίδι προσδοκούσα,
δεν είχα ανάγκη για να βρω το προορισμό,
καθώς το κλείνω υποκλίνομαι στη μούσα,
και συνεχίζω στην Ιθάκη μου να ζω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
