| |
Τις μουντές χειμωνιάτικες μέρες, της άρεσε να περπατάει μονάχη πάνω στο σβολιασμένο χώμα και να σφυρίζει ευδιάθετη ένα χαρούμενο σκοπό.
Άλλες φορές, έχοντας κάποιες πρόσφατες αναμνήσεις, βαυκαλιζόταν κάνοντας τρελά όνειρα.
Μέχρι που η ανατριχίλα του παγωμένου αέρα τάραζε τη γαλήνη της και τότε επανερχόταν στη θηριώδη πραγματικότητα.
Όποτε όμως σκιρτούσε μπροστά στο ανοιχτό παράθυρό της βλέποντας τον ήλιο να δύει, σκεφτόταν ότι ο ανθισμένος ουρανός του Φλεβάρη δίνει στους ανθρώπους γλυκές υποσχέσεις…
……………………………
Άσχετο:
Δεν έχει η αοιδός φωνή
έχει όμως θεϊκό κορμί…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
