| |
Είναι που είπες πως θα ‘ρθείς.. μα πάλι περιμένω
Σε έναν έρημο σταθμό.. με δίχως ένα τραίνο
Είπες σιμά μου πως θα ζεις.. ως να στερέψει ο χρόνος
Κι όμως μ’ αφήνεις μοναχή.. κι εσύ είσαι πιο μόνος…
Είπες με λόγια της χαράς την πιο μεγάλη θλίψη
Είπες πως όσο είσαι εδώ το φως δεν θα μου λείψει
Μα μες στον ήλιο περπατώ και τίποτε δεν βλέπω
Με τα σκοτάδια σου μιλώ.. αφού πια δεν σε έχω…
Ήμουν μονάχα μια στιγμή στους μέσα σου αιώνες
Με έδιωξες μια χαραυγή.. δειλέ.. στους παγετώνες
Μα βρήκα θάρρος και πυγμή και άναψα τη σπίθα
Πήρε φωτιά η ενοχή.. κι εσύ.. που δεν σε είχα…
28-8-2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
