| |
Που να είσαι άραγε αυτή την νύχτα
που οι αναμνήσεις καιροφυλαχτούν
μπλεγμένες με την σκέψη
έτοιμες να με εγκλωβίσουν;
Ξέρω πόσο αδιάφορη και εφήμερη
φαντάζει η ιστορία μας μπροστά
στην απεραντοσύνη του σύμπαντος,
μα απόψε τα όνειρα απεγνωσμένα,
ξεπαγιάζουν από την παγερή ανάσα
της μοναξιάς.
ευάλωτη η ελπίδα ανθίζει
κάτω από ορίζοντες ενός κόσμου εθισμένου στην θλίψη.
Πόση η υποκρισία των θεών
στην παραπλάνηση της ανθρώπινης ευδαιμονίας.
Η μνήμη ηττημένη κείτεται
στις όχθες του ποταμού της λήθης.
Τελικά τι μένει;
μόνο η στιγμή αυτή που σε αγγίζω,
με το ρίγος του έρωτα και την απώλεια του χρόνου
να μεθούν την ύπαρξη μου
με την ψευδαίσθηση της αθανασίας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
