| |
| | Σπίτια παλιά, μόνα |  | | |
Σπίτια παλιά, μόνα,
που θελα να μείνω,
γίναν πολυκατοικίες,
ευήλιες, μεγάλες •
και τα όνειρά μου,
αναλλοίωτα στον χρόνο,
ιπτάμενες πικραλίδες.
Κι ετούτη η καθάρια γεύση
του κακαόκοκκου
τόσο με έχει γητέψει,
που να μην με νοιάζει
το γκρέμισμα του κόσμου,
ούτε κι ακόμη που γίνομαι στάχτη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Εδώ... στ΄ ανοιχτά του κόσμου | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-02-2022 @ 11:43 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
07-02-2022 @ 13:48 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | malkon64
07-02-2022 @ 15:25 | Ωραίο !!! ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
