Αγιοβλασιτης
17-02-2022 @ 20:47 | σ' ευχαριστώ που με ταξίδεψες
κι έμαθα να φτάνω
ως άκρες των χειλιών σου.
!!!!! ::up.:: | |
Γιώργος Καλ-Ελ
17-02-2022 @ 21:46 | - στο επόμενο χαμόγελό σου -
άκου κι αυτό: σου ζωγραφίζω ένα σταθμό
όπου χωράνε οι ψυχές μας ν' ανταμώσουν
δεν είναι κάτι ακριβό, μα είναι όλα όσα ήθελα να έχω
και για να δεις πόσο πολύ σε εκτιμώ
άκου κι αυτό: σ' ευχαριστώ που με ταξίδεψες
κι έμαθα να φτάνω ως άκρες των χειλιών σου
Πολύ όμορφο!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
malkon64
17-02-2022 @ 22:33 | Θαυμάσιο !!! ::yes.:: ::theos.:: | |
-Ειρήνη-
18-02-2022 @ 14:52 | Όντως, δεν είναι αγάπη... είναι ανάγκη και πόθος ταυτόχρονα. Στο ύφος του μου θύμισε την "καντάτα" του Λειβαδίτη μα ακόμα πιο πολύ το "Σάρκινο λόγο" του Ρίτσου: "...Ο μεθυσμένος τρεκλίζει σε μια τρικυμία/ φυσημένη απ' την αναπνοή του σώματός σου./ Μη φεύγεις. μη φεύγεις. Τόσο υλική, τόσο άπιαστη..." Πόσο στερημένος είναι αυτός ο άνθρωπος από τη γυναικεία παρουσία ώστε να νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα αυτή του δίνει - που είναι πολύ λίγα... "εγώ που είχα απ' τη ζωή παραιτηθεί": νομίζω εδώ είναι η ουσία του ποιήματος: έγινε γι' αυτόν πηγή νέας ζωής, έστω κι αν δεν ισχύει το ίδιο και για κείνη... | |
Γιώργος_Κ
18-02-2022 @ 15:02 | Ειρήνη ευχαριστώ θερμά για την ανάλυση. Με τιμά ! (από τις λίγες φορές που μπαίνετε σε διαδικασία να με σχολιάσετε και να απαντήσω..!) Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια !! | |
Tαπεινό χαμομηλάκι
13-05-2022 @ 23:49 | Aκου κι αυτό: 2022 και οταν μπαίνουμε στο stixoi , σε διαβαζουμε και σε αφουγκραζόμαστε Γιώργο! ::angel.::
| |
 |
