Αγιοβλασιτης
22-02-2022 @ 21:27 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
malkon64
22-02-2022 @ 22:19 | Πολύ Ωραίο !!! ::yes.:: ::theos.:: | |
Μαρία Χ.
23-02-2022 @ 13:27 | Υπέροχη η έκφρασή σου Δημήτρη !!! ::theos.:: | |
Νταλαρομπασης
23-02-2022 @ 19:43 | ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | |
ierax
23-02-2022 @ 22:38 | Πολύ ωραίο!
Σημ. μήπως είναι "από της μνήμης τις παρυφές" ; | |
-Ειρήνη-
24-02-2022 @ 15:14 | Συμφωνώ με τη Μαρία, θα προτιμούσα όμως τον τελευταίο στίχο χωρίς τη λέξη λήθη: πριν δύσεις στον ορίζοντα... επειδή, κατά τη γνώμη μου, όταν ένας άνθρωπος καταυγάζει έτσι τον ουρανό σου, δε μπορεί να λησμονηθεί. Το παρελθόν παίζει παιχνίδια, Ίππαρχε: εκεί που νομίζεις ότι έχουν ξεχαστεί όλα, γίνεται κάτι και όλα γυρίζουν πίσω... το έχεις αποδώσει με τόσο ιδιαίτερο τρόπο!
https://youtube.com/watch?v=aEO4G-rG1wE&feature=share | |
anuya
24-04-2022 @ 19:13 | Τί κάνεις φίλε, έχω τόσα χρόνια να σε δώ στο διαδίκτυο.
Τώρα σε βρήκα ψάχνοντας εκείνο το ποίημα που λέει
"Κύπρομου απο τα δέντρασου τη χαρουπιά πονώ
πάντα σγουρή και πρόσχαρη μήτε νερό δεν θέλει
γεννά απ' της ρίζας τον χυμό καρπό παντοτινό
ραβδίζουντην αλύπητα κι αυτή τους δίνει μέλι"
Χριστός Ανέστη
Χρόνια Πολλά | |
anuya
19-03-2023 @ 16:20 | Πώς είσαι παλιέ φίλε; Σε θυμήθηκα σήμερα ύστερα απο χρόνια και ήρθα να δώ μήπως έχεις κάποιο πρόσφατο ποίημα, αυτό είναι σχετικά παλιό. Να είσαι καλά και να προχωράς. | |
 |
