| |
| | Μοίρα και προδοσία |  | | |
Καθώς περνάνε οι καιροί αποχωρίζομαι,
απ' ό,τι απαρτίζομαι και αργά εξανεμίζομαι,
στιχάκια γράφω να τα πάρει ο αγέρας,
και ξεχασμένος όπως θα ΄μαι αύριο και το πνεύμα...
Η προδοσία με την μοίρα μου συμμάχησε,
κι όταν την σκότωσε σε μένα εκείνη στράφηκε,
κι οταν μου τέλειωσαν τα δάκρια μια μέρα,
της παραδόθηκα γελώντας ξεχασμένα.
Ίσως εκείνη τότε απογοητεύτηκε,
που από πόνο να μου δώσει εκείνη στέρεψε,
και το μηδέν που ήτανε να μας χωρίσει,
επιχειρεί τους δυο εχθρούς να μας ρουφήξει.
Μα εγώ γελώ ξανά που δεν ευθύνομαι,
ένας αέρας με φυσά και εγώ του δίνομαι,
την προσευχή μου ξέρω οτι είχε πάρει,
και όλους τους στίχους για το πως να με φτιάξει.
Γεννηθήκαμε μια μέρα μες το τίποτα,
και εκείνο δεν μπορεί να κάνει πάλι τίποτα,
ουτε η μοίρα να κακιά να μας το ρίξει,
με άδεια χέρια θα γυρίσει, θα δακρύσει.
Τότε σειρά της και εκείνη παραδίνεται,
ευθύς από τα δάχτυλα μου αυτή ορίζεται,
και τα τινάζω σα να παίζω πιάνο στον αέρα,
τη μουσική του ακούω κάτω από τα δέντρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Νταλαρομπασης
24-02-2022 @ 07:30 | ::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | | malkon64
24-02-2022 @ 16:51 | Γεννηθήκαμε μια μέρα μες το τίποτα, ή (το παν) ::yes.:: ::theos.:: | | frasd85
24-02-2022 @ 20:39 | malkon64 Έτσι... Γτ το τιποτα είναι... τίποτα, ανύπαρκτο... τι μένει? Το παν! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
