| |
μνήμες παλιές ξεχασμένες φωνές
έρχονται κάθε μέρα.
μου γεμίζουν στιγμές σ όνειρα φωτεινές
μα οι ώρες τώρα κενές.
σημάδια σε σπασμένο καθρέφτη
η ζωή μου γραμμή πέρα πέρα.
μια ματιά θολή βγαλμένη απ τα πρέπει
ένα αστέρι που πέφτει.
τα κορμιά με σημάδια γεμάτα
κι ένας ήλιος για φώς
σημάδι κι αυτό πως φύγαν καράβια.
δεν ρωτώ το γιατί και το πώς
γιατί ασύστολα με βγάζουν ψεύτη
με βγάζουν ψεύτη.
δρόμος κενός μα έξω θέλω να βγώ
άδειο λιμάνι ίσως σταθμός.
λόγια πολλά δεν έχω να πώ ίσως χαθώ
τι να διαλέξω κι εδώ στενωπός.
μα στο κύμα τ ανθρώπινο μπορώ να κρυφτώ
να καλυφτώ σαν τον άτυχο κλέφτη.
κι ίσως αυτό μπορέσει ν αντέξει
ένα αστέρι που πέφτει ένα αστέρι που πέφτει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
