Μέσα απ’ τα μάτια του θαμπού του προβολέα
Έβγαλα πάλι συμπεράσματα σαν ψέμα
Γι' αυτά που ζούμε κι όσα μοιάζουνε γραμμένα
σαν μια μουτζούρα που έχει πάντα μαύρο θέμα
Χάρτινη τίγρης που ημέρεψε για σένα
Και με μια γόμα έχει σβήσει τις εντάσεις
Σ΄ ένα δωμάτιο τα πάντα γίνονται ένα
Και δεν μπορείς μέσα απ’ τη ζούγκλα να αποδράσεις
Ένα ποτάμι ταξιδεύει την καρδιά σου
Σε κάτι απρόβλεπτο απ’ τα συνηθισμένα
Ένα λιμάνι που ζητά τη μοναξιά σου
Σαν τους παλιούς τους ναυτικούς με λόγια ξένα
Για μια αγάπη σου μιλούν πριν απ’ το μπάρκο
Μετά τη νύχτα που ταξίδεψε στο κύμα
Τους έφερε πάλι εδώ μέσα στο πάρκο
Με καρφωμένη τη φωτιά μέσα στο κρίμα
Μέσα απ’ τα μάτια του θαμπού υποβολέα
Που όλο διαβάζει στα κρυφά δικούς σου ρόλους
Μια παράγραφο μοιράζει στον καθένα
Κι εμείς τα πιόνια στους αρχαίους μας τους φόβους
