| |
MACHINE (Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022)
Φως απ’ το φάρο αργεί στο μόλο να φανεί,
ο παπαγάλος κρώζει εμπρός στην τσιμινιέρα,
ο θερμαστής καίει μαζούτ στη μηχανή
κι ο ναύτης παίζει στο κατάστρωμα φλογέρα …
Το μπότζι τρίζει, ξεθωριάζει το φτερό,
που το ‘χαν βάψει οι αρμενιστές το καλοκαίρι,
σαν το σκαρί είχε αράξει, έξω απ’ το νερό
σ’ επισκευή ή παροπλισμένο, ποιος το ξέρει ;
Σανίδια σάπια, τα ‘χει η αρμύρα καταπιεί,
τάχα ποιος τ’ άφησε το πλοίο ν’ αρμενίσει,
η μαύρη θάλασσα, μπορεί και να το πιει,
να το ξεράσει στην ακτή ή να το βυθίσει …
Τ’ όραμα αλάργεψε, από τ’ όνειρο πολύ,
στεριά δε βλέπω, πάει χάθηκε η Ιθάκη,
γλάρου φτερό δε σείεται, ούτε άλλο πουλί,
στο φαγωμένο, πέρα απ’ το βυθό, χαράκι …
Βούλιαξαν τ’ άστρα, ναυαγήσανε κι αυτά,
μπρος στα σαγόνια του καιρού του τραυματία,
του καρχαρία, που για αίμα αγνό διψά,
ξερνά απ’ τα ρέλια ο ναύτης, του ‘ρχεται ναυτία …
Στ’ άγνωστο σέρνει το σκαρί, με τον καιρό
να το χτυπά σ’ απανωτής πληγής τραβέρσο
κι εγώ το βλέμμα στρέφω στ’ άδολο νερό,
που καθρεφτίζομαι, να δω αν θα μ’ αρέσω …
Τέτοιο ταξίδι θέλει πίστη κι αντοχή,
υπομονή, καθώς στεριάς, δε λάμπει φάρος,
σαν το καράβι, που το σέρνει η «μηχανή»,
και καρτερεί τον ερχομό στο μόλο, ο γλάρος …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
