| |
Έχεις έναν τρόπο, το μυαλό να ξεκλειδώνεις
Και με λόγια όμορφα, στον έρωτα με σπρώχνεις
Ανιδιοτελής η πράξη σου, δεν κρύβει πονηριά
Τρέφεις κι εσύ αισθήματα, για μένα αληθινά
Τη γλώσσα σώματός μου, εσύ παρατηρούσες
Να ‘μαι μαζί σου, άνετος κι αυθόρμητος ζητούσες
Ευτυχώς που έμαθα, με σένα εγώ ν’ ανοίγομαι
Και στον εαυτό μου, άλλο να μην κλείνομαι
Μου λες με μία σίγουρα, μπροστά μου να κοιτάξω
Πως η αγάπη θα φανεί, δεν πρέπει να την ψάξω
Με πλησιάσεις ξαφνικά, όχι όπως οι φίλοι
Και το φιλί σου γεύομαι, απ’ τ’ απαλά σου χείλη
Από καιρό το είχες δει, παρότι δε μιλούσα
Ό, τι για σένα ένιωθα και μέσα μου κρατούσα
Το παρελθόν μου άφησε, πληγές μα και σημάδια
Που ελπίζω να εξαλειφθούν, από δικά σου χάδια
Τη γλώσσα σώματός μου, εσύ παρατηρούσες
Να ‘μαι μαζί σου, άνετος κι αυθόρμητος ζητούσες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
