Στο δρόμο που περπάτησα
μ’ εμπόδια σπαρμένο,
τα θέλω σου συνάντησα
σαν Γράμμα Ανοιγμένο..
Το διάβασα το Σούρουπο
που λάμπουνε τα Άστρα
στον Ουρανό περήφανα
και ανοίγουνε τα Κάστρα…
Μια Αράδα που ξεχύνεται
απ’ της ζωής τα θέλω
και συναντά αμφότερα
τα πρέπει για να ξέρω..
Ένα αεράκι που φυσά
Δροσιά στην Ύπαρξή σου,
σαν μέθεξη γλυκόπνοη
που ραίνει την ψυχή σου…
Μια Ανάσα πανωσέντονο
στου λογισμού τη ψύχρα,
όταν η Αύρα σταματά
και απλώνεται η Νύχτα ..
Σε μιας Σιωπής κορύφωση
η Σκέψη περπατάει ,
και τ’ Όνειρο ανοίγεται
και τείνε συναντάει..
Και όταν το χαμόγελο
στα χείλη σου Ανθίζει,
ο Αγέρας συγκλονίζεται
και ο Ουρανός ροδίζει …!
