| |
| | Κάστρο ανοχύρωτο |  | | | Ας μη γινόμαστε έρμαια των συνθηκών γιατί αυτό το καταχράζονται οι καταπατητές των ανοχύρωτων ψυχών.... | | |
Κάστρο ανοχύρωτο
Άφησα το κάστρο της ψυχής ανοχύρωτο
κι όσους μπήκαν ελεύθερα να το λεηλατήσουν,
να βάψουν με σπρέι τους τοίχους,
να σπάσουν τα εύθραυστα γυαλιά,
να αποσπάσουν κοσμήματα και ρολόγια ακριβά.
Άφηνα τη ψυχή μου να σπαράζει,
να κλαίει, να θρηνεί, να την τρώει το μαράζι
κι όσο το "γλέντι" είχε αρχίσει να φουντώνει
έβρισκα τρόπους την καρδιά μου να θάβω μες το χιόνι.
Πάντα καλή κι ευγενική ήμουν με όλους,
μα άλλαζα σαν τα πουκάμισα τους ρόλους.
Για όλους ένα χρήσιμο και αθόρυβο χαλάκι
για να πατούν αυτοί με σιγουριά
κι εγώ να μαζεύω κάθε δικό τους σκουπιδάκι.
Βαρέθηκα την ψυχή μου να μοιράζω,
το σύνολο να μην μπορώ να δω κι ολοένα να αδειάζω.
Σιχάθηκα τους φορτικούς κι όλους τους όμοιούς τους,
εγώ να νοιάζομαι γι αυτούς κι αυτοί για τους εαυτούς τους.
Βάλτωσα κι όλα γύρω μου βουλιάζουν
τα συναισθήματα κι αυτά τώρα μέσα μου λιμνάζουν.
Κινούμενη άμμος η ζωή που όλα σε δευτερόλεπτα αλλάζουν,
πόσα να αντέξει και η ψυχή όταν στο στόχαστρο
τη αθωότητά της βάζουν.
Κατερίνα Δ. Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
CHЯISTOS P
15-03-2022 @ 01:05 | Αποκαλυπτικές εξομολογητικές σκέψεις, χωρίς, βέβαια, το αίσθημα της απολογίας ! | | Euler2
15-03-2022 @ 12:07 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
15-03-2022 @ 15:39 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | παναγης.α.
15-03-2022 @ 20:12 | στο όμορφό σου ποίημα περιγράφεις όλα αυτά που άφησες να σου συμβούν Άρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις Ελπίζω να το γράψεις στο επόμενο ποιημα σου | | Μπόσινας Νίκος
15-03-2022 @ 20:48 | Πάρα πολύ ωραίο! | | zari.kardias
16-03-2022 @ 21:46 | Άφησα το κάστρο της ψυχής ανοχύρωτο...
::yes.:: αυτό τα λέει ΟΛΑ!!! ::up.::
::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
