| |
Να ισορροπώ πάνω σε ένα εκκρεμές
δίχτυα απλώνουν οι αόρατες σιωπές
δάκρυα πέφτουν στα άδεια τα σεντόνια
εκεί κοιμόμασταν μαζί μα τώρα χώρια
Φωτογραφίες κλειδωμένες στο συρτάρι
το κινητό στο αθόρυβο να μην χτυπάει
σε ένα ποτήρι ο θυμός να ξεχειλίζει
μα η ανάγκη να σε δω όλο γυρίζει
Σε μια τρέλα το μυαλό μπλοκαρισμένο
το ηθικό είναι και αυτό τσαλακωμένο
μόνο η καρδιά μου έχει μείνει να ελπίζει
πως απ΄την λογική αυτή θα επικρατήσει
και την απόσταση μας θα εκμηδενίσει
θα βρει το θάρρος και πρώτη θα μιλήσει
ή έστω ανοικτή την πόρτα θα αφήσει
η επιστροφή της το κεφάλαιο θα κλείσει
Να περπατώ στην άκρη του γκρεμού
έχουν σκορπίσει τα κομμάτια του κενού
ακόμα υπάρχει η μυρωδιά απ΄το άρωμα σου
στην αντανάκλαση του φως είναι η σκιά σου
Δύο πορτρέτα στο γραφείο κατεβασμένα
μείναν τα γράμματα στην τσέπη ξεχασμένα
σε ένα ποτήρι ο θυμός να ξεχειλίζει
μα η ανάγκη να σε δω όλο γυρίζει
Σε μια τρέλα το μυαλό μπλοκαρισμένο
το ηθικό είναι και αυτό τσαλακωμένο
μόνο η καρδιά μου έχει μείνει να ελπίζει
πως απ΄την λογική αυτή θα επικρατήσει
και την απόσταση μας θα εκμηδενίσει
θα βρει το θάρρος και πρώτη θα μιλήσει
ή έστω ανοικτή την πόρτα θα αφήσει
η επιστροφή της το κεφάλαιο θα κλείσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
