| |
Σε μια παράλληλη ζωή, υπάρχω κι ανασαίνω,
τους δίπλα και τους γύρω μου, δε τους καταλαβαίνω,
ζω περιπέτειες στο χαρτί, δημιουργώ μουτζούρες,
το νόημά μου προσπαθώ, να δώσω με φιγούρες…
Οι γύρω μου περίεργα, τα έργα μου, τα κρίνουν,
τους φαίνονται ανούσια και συμβουλές μου δίνουν,
και τις ακούω εγώ διπλά, κάτι θέλουν να πούνε,
μα βλέπω πως τους φόβους τους, σε μένα εξηγούνε…
Πια δε ταυτίζομαι μ΄ αυτό, έτσι, ακόμα αλλάζω,
και στους ανθρώπους γύρω μου, περίεργος πια μοιάζω,
ανήσυχός κι ατάραχος, χαζός με εξυπνάδα,
σα κάποιο που του σάλεψε, λίγο πριν τα Τριάντα…
Σε μια παράλληλη ζωή, αλλάζω και βιώνω,
δημιουργώ, δίνω μορφή, καλλιεργώ, μορφώνω,
μιλάω για τα φυσικά και τα μετουσιώνω,
μέσα στην ουτοπία μου το νόημα εδραιώνω.
Σε μια παράλογη ζωή, μου λένε… «Εσύ θα φτάσεις,
Περνάν τα χρόνια, σε χαρτί, κανείς δε βρίσκει οάσεις!»
Και τους γελώ, σα το παιδί, που παίζει στη πλατεία,
γιατί η ζωή στα μάτια μου, δεν έχει ακόμα “αξία”…
(Σε νόμισμα, καμία)!
Έτσι για αυτούς παράλογος, για μένα ονειροπόλος,
περνά ο καιρός και φαίνεται, το πως τα φέρνει ο χρόνος,
παράλληλοι οι δρόμοι μας, παράλογη ζωή,
πρέπει να ζω στα μάτια σας, παράξενη ζωή…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
