Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αυτός λοιπόν είναι ο θάνατος!-
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129934 Τραγούδια, 269263 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αυτός λοιπόν είναι ο θάνατος!-
 

Κατέβαινα τον ποταμό Αχέροντα ,στην πορεία άκουγα συριγμούς αδικοχαμένων ψυχών άγνωστοι γνωστοί και φίλοι χωρίς διάκριση ονόματα ασωμάτων σωμάτων σβησμένα κι ο απόκοσμος νεκροπομπός ούρλιαζε από εμπρός με την ανάσα του καυτή και πετρωμένη “σταματήστε τους συριγμούς “ κι η βάρκα ακολουθούσε το παγωμένο νερό του Αχέροντα στην κάθοδο κλαίουσες ιτιές έκλαιγαν γερμένες κι αυτές με τα κλαδιά τους στις όχθες ριγμένα , σκεφτόμουν ότι κόσμος δεν πεθαίνει επειδή είναι αγέννητος ανανεώνεται γι αυτό διαρκεί αιώνια, μόνο εγώ πεθαίνω ,το νερό το ύψιστο αγαθό του κόσμου τούτου δε χάνεται μεταλλάσσει μορφές, γι αυτό διαρκεί αιώνια όπως το νερό του Αχέροντα πείστηκα για του νερού την ύπαρξη ,βοηθά στη μεταφορά αυτό πηγαίνει στη μάννα θάλασσα κι εμείς οι τεθνεώτες στην Αχερουσία λίμνη , κι αναρωτιέμαι με οδυρμούς η δική μου ζωή πως να περάσει στην αιωνιότητα χωρίς να την κάνω έστω μια φορά δική μου; σκέφτομαι λίγο πριν την αιώνια λήθη ,τα μάτια της που καταγόταν από την πατρίδα του κεραυνού,το δάκρυ της όμοια καταιγίδα, δίχως άνεμο δίχως θάλασσα δίχως κύματα ,το πρόσωπό της η σιωπή που μιλούσε στην ψυχή το σώμα της σαν φυλακισμένο πολύχρωμο πουλί που βρίσκεται κλεισμένο σε φθαρμένο κλουβί, αλλά η ψυχή της συνέχιζε να παίζει καθημερινά με το φως του σύμπαντος σαν λεπτή πολύχρωμη πεταλούδα που ακουμπά στο ασπρολούλουδο της λίμνης, κι η αγκαλιά της....... καθρέφτης αυτού του κόσμου, η πόρτα που οδηγεί στη θάλασσα κι ενώ εγώ πέθαινα για χάρη της , αυτή....αμέριμνη συνεχώς έγραφε τ' όνομα της ,με γράμματα θυσάνων σύννεφα στους αστερισμούς του βορρά,κι η χειμωνιάτικη βροχή άρχισε και τα πουλιά σε διάταξη λοξής φάλαγγας κίνησαν για το μεγάλο ταξίδι στο νότο, οι σταγόνες της απονιάς πέφτουν πάνω στην καρδιά μου και την ματώνουν δεν το νιώθω γιατί δεν έχω πια καρδιά , το μαρτύριο μου είναι ότι το σώμα δεν αισθάνεται μόνο η ψυχή αντιλαμβάνεται ,αυτός είναι λοιπόν ο θάνατος φεύγεις μαζί με τις μνήμες τις καλές και τις κακές και τίποτα πια δεν αισθάνεσαι!

Θεσσαλονίκη 7 Απριλίου 2022


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Επίκτητος
 
Αγιοβλασιτης
07-04-2022 @ 18:00
Ποιος ξέρει φίλε...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο