| |
Χαμίνι της Ειρήνης
Δύο ζωές απ' τη ζωή μου χαλάλιζα,
με τους αφέντες του κόσμου να τα 'λεγα,
να τους ρωτούσα γιατί πολεμάνε,
και ότι φτιάχνω αυτοί το χαλάνε.
Θα τους ρωτούσα για μοίρες και κρίματα,
αν τη ντροπή τους την κρύβουν με χρήματα,
μήπως το αίμα στον ύπνο θωρούνε,
βλέμμα νεκρού στον ξύπνιο αν κοιτούνε.
Θα ρωτούσα λοιπόν την καρδιά τους,
Αγάπη αν θέλει ή μον' τα λεφτά τους,
θα κοιτούσα μετά την ψυχή τους,
Ευτυχία αν θαρεί η ζωή τους.
Δυο ζωές και μια ακόμα θα έδινα,
των αφεντάδων τα θέλω να γκρέμιζα,
μέσα στις βόμβες λουλούδια να φύτευα,
με την Ειρήνη χαμίνι να αλήτευα.
Όμως μια ζήση έχω σ' αγέρα,
που δεν αξίζει γι αυτούς ούτε μια σφαίρα,
κι όσα κι αν είπα τα πήρε το ρέμα
πού 'χει ιδρώτα, χολή μα και αίμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
