| |
Αγάπησα τον ουρανό
σαν φέγγανε τ` αστέρια
κι` είχα όνειρο τρανό
να φύγω με τα περιστέρια.
Αγάπησα τη ξερή γη
που` χε μόνο ένα ανθάκι
κι` έψαξα να βρω τη πηγή
και δρόμο για Ιθάκη.
Αγάπησα τον Αποσπερίτη
τη πούλια, τα φεγγάρια
κι` έβγαλα απ` το φεγγίτη,
τ` άγια μας συναξάρια.
Και χόρτασα μαύρο ψωμί
στα παιδικά τα χέρια,
κι` όταν λέγαν οι άλλοι μη
εγώ μιλούσα με τ` αστέρια.
Αγάπησα δυο στρείδια
κολλημένα, ερωτευμένα,
κι` έφυγα μακρινά ταξίδια
με κουρασμένα τρένα.
Αγάπησα, κι` ήμουν παιδί
στο κήπο τη ροδιά,
της μυγδαλιάς μας το κλαδί,
στο τοίχο μας, τη λευτεριά.
Και λάτρεψα τη γαλανή,
ήθελα να της μοιάσω,
σε ιστό υψωνότανε τρανή
λίγη περφάνια να` χω.
Ένα κυκλάμινο στο βράχο,
μια αρμπαρόριζα στο χώμα,
μια πένα για να γράφω,
μες στης αυγής το χρώμα.
Κι` είπα, θα ξημερώσει
στου Καζαντζάκη την αυλή
κι` είχα ελπίδα τόση
κάθε που `ρχοταν χαραυγή.
Κι` έμεινε στα μαρμαρένια αλώνια
η καρδιά μου δια παντός,
σαν έβγαζε η ελιά μας κλώνια
κι` ήταν αφέντης ο λαός.
20-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
