Η μνήμη
είναι ένας φίλος τελικά
που σου κρατά το χέρι όταν δακρύζεις
έχει...
τα μάτια σου ανοιχτά
οταν εσύ τα όνειρά σου φυλακίζεις
Σε ταξιδεύει
σε μίαν άλλη εποχή
που πάντα
είναι όλοι εκεί να τραγουδάνε
η Μάνα, ο Πατέρας κι η φυγή
για την αθάνατη ζωή που κυνηγάνε
Κι εσύ...
ένας ήλιος ψηλά να με ζεσταίνει
κι εσύ..
για ότι μοιάζει Θεός να μου μιλάς
Ποτέ....
δε θα μείνουνε απλά δυο ξένοι
κι ας είναι
σκόρπιες οι σκέψεις που αγαπάς
Η μνήμη
είναι ένας σκύλος τελικά
ότι έχει μείνει απ' τις στιγμές του παραδείσου
πιστός
μόνο κουνάει την ουρά
και περιμένει την αγάπη της αβύσσου
