| |
Ήταν μεγάλη η ξέρα.
Δεν έβρεξε μέρες εκατό,
έσκασαν τα τζιτζίκια
κι` οι βάτραχοι στο βάλτο.
Ακουγόταν μονάχα το σούρσιμο
από τα φίδια.
Που είχαν κυριεύσει
ολόκληρη τη γη.
Μια χλωμή, μικρή ροδιά,
δεν έφτανε να ποτίσει
τους διψασμένους.
Κι` όλοι ρωτούσαν,
πότε θα` ρθει μια βροχή
να χορτάσει τα μέσα μας.
Σκυφτοί, αναιμικοί, μοιραίοι,
δεν ποτίσαμε το βασιλικό ν` ανθεί,
ξεράθηκε κι` η μαντζουράνα.
Ω!! πόσο φτωχοί είμαστε θεέ μου.
Ανεβαίναμε κι` ανεβαίναμε,
το δρόμο της γκορτσιάς,
με βάτα χιλιάδες,
να πνίγουν την ανάσα μας,
να σημαδεύουν το κορμί.
Δεν βρήκαμε νερό
δεν βρήκαμε πηγή.
Κι` έτσι στεγνωμένοι πάντα,
έβγαινε η ψυχή .
Σ` ένα στασίδι, σκυμμένοι
δίχως μια καματερή βροχή.
2-5-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
