| |
Μαράθηκαν οι κηποι της ψυχής
και που να βρεις ανθούς μαγιάτικο στεφάνι για να πλέξεις.
Αιματοβαμμένη η θλίψη μου
διασχίζει τούτους τους βίαιους καιρούς.
Μάτωσαν τα μέσα μου για σένα,
κι όταν από αίμα στέρεψαν οι πληγές,
ξέπλυνα το άγγιγμα με δάκρυ.
Μόνο ότι κρατήσαμε βαθιά κρυφό,
αποτελεί το απόσταγμα της αλήθειας μας,
ο φόβος μην χαθείς,
οι τύψεις της λανθασμένης αγάπης,
η ντροπή του χρόνια ανεκπλήρωτου,
ο καθωσπρεπισμός που σαν
ρίζες βαθιές στέρευε τα ποτάμια του εγωισμού
που ούρλιαζαν πίσω από
του μυαλού τα φράγματα.
μα ούτε μια ολόκληρη ζωή
αυτό δεν τολμάει να το αντέξει.
Ακόμη μία άνοιξη χαμένη,
άραγε για πόσα χρόνια ακόμη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
