| |
Βοριας και Αστερι
Περα απ΄τα συννεφα
μακρια απ΄τα δαση,
κοντα στον Ηλιο,
στην ακρη στην Πλαση...
Ειμαι ο ανεμος
που φουντωνει την φωτια,
εισαι το νερο
που ποτιζει την γη,
γινεται η αγαπη μας πυρκαια,
μ΄ενα χαδι, μ΄ενα φιλι...
Ενα λευκο συννεφο,
κρυβει ενα αστερι,
βοριας το πηρε,
το πηρε τ΄αγερι...
Σ΄εχω αγκαλια
και σου κρατω το χερι,
εγω ειμ΄ο βοριας
κι εσυ εισαι τ΄αστερι...
Ειμαι ο ανεμος,
που φουντωνει την φωτια,
εισαι το νερο
που ποτιζει την γη,
γινεται η αγαπη μας πυρκαια
μ΄ενα χαδι, μ΄ενα φιλι...
Στα ματια σε κοιταζω,
στα χειλη σε φιλω,
τρυφερα σ΄αγκαλιαζω
και καρδιοκτυπω...
Μ΄ενα σου φιλι,
μ΄ενα σου χαδι,
φερνεις τον Ηλιο,
διωχνεις το σκοταδι...
Ειμαι ο ανεμος,
που φουντωνει την φωτια,
εισαι το νερο
που ποτιζει την γη,
γινεται η αγαπη μας πυρκαια
μ΄ενα χαδι, μ΄ενα φιλι...
γι-νε-ται-η-α-γα-πη- μας-πυρ-κα-ια-
μ΄ε-να-χα-δι-μ΄ε-να-φι-λι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
