| |
Είναι ο χρόνος βιαστικός και με πιέζει,
δύσκολους κάνω συνειρμούς κι μέρα φεύγει,
Δεν έχω χρόνο για να ζω, ούτε για ν’ απολαύσω,
είναι τα θέλω μου δεσμά, που πρέπει να υποτάξω.
Λάθος τα κάνω προφανώς, διόλου δεν έχει αξία,
να κυνηγάω το παρόν μα και την ευτυχία,
άμα δε κάτσω στωικά, το τώρα να βιώσω,
τα χρόνια γρήγορα περνούν και θα το μετανιώσω…
Μα τους δεσμούς μου δυστυχώς δε θέλω να τους κόψω,
και τα δικά μου όνειρα φοβάμαι να προδώσω,
αντίβαρα του εαυτού, σ’ ένα σχοινί η πορεία,
είναι βαριά τα όνειρα, θέλουν ισορροπία…
Μα μέσα σ’ ανισσόροπο κινούμε περιβάλλον,
σκεπτόμενος το σύνολο και το καλό τον άλλων,
μαζί στους “άλλους” και εγώ… Φίλος, μέσα στους φίλους,
μα κυνικός δε γίνομαι, κι ας αγαπώ τους σκύλους.
Μόνο μπαλόνια με κρατάν, κάτω να μην λυγίσω,
φουσκώνει από έρωτα, ότι εγώ αγαπήσω,
έτσι σαν αερόστατο τα βάρη μου εξισώνει,
και προχώρω, ισσοροπώ, μα το σχοινί τεντώνει…
Τρελή πορεία διάλεξα, γεμάτη φαντασία,
κι όποιος ζητάει τα πολλά, τ’ αξίζει η δυσκολία,
δοκιμασία, εξέταση, γνώση και εμπειρία,
κερδίζονται απ’ τα άτομα που δίνουν σημασία!
Κάθε εμπόδιο αφορμή, αιτία είναι η γνώση,
και κάθε λάθος, διαδρομή, που στο σωστό ζυγώνει,
κάθε ελπίδα αντίβαρο, κάθε στιγμή ουσία,
και δραπετεύω στα όνειρα μέσα απ’ τη φαντασία…
Για δύο μάτια όλα αυτά μοιάζουν ωραία,
για δύο χείλη τα χαμόγελα ξυπνούν,
για μια καρδιά, που λέει αξίζει να χτυπάει,
ισσοροπώ, αλλά αξίζει τελικά;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
