| |
Ο δικός σου χτύπος.
Μέρα ατέλειωτη φτωχή πορεία,
νύχτ' αξημέρωτη, χωρίς ψυχή
όνειρα ξέφλοιδα μ' αλληγορία
νιάτα ανέλπιδα, χωρίς ευχή
Ανάθεμα κάθε χαρά, πίκρα το κάθε βλέμμα
φαρμάκι που μου χύνεται αργά αργά στο αίμα
απόλυτα και ζοφερά σβήνουν οι αναμνήσεις
με την ψυχή να ντύνεται στα χρώματα της δύσης..
Ποιο αχαλίνωτο φαιό σημάδι
σκιάζει τ' αγίνωτο φιλί πνοής ;
πώς κάθε όραμα ζει στο σκοτάδι
φρικτό πανόραμα σάπιας ζωής ;
Aπέραντη η μοναξιά, θρήνος η κάθε σκέψη
ζωή που αναβάλλεται, σάρκα που έχει ρέψει,
κάθε ανάσα στεναξιά, που από κοντά σου λείπω
μα η καρδιά μου πάλλεται.. με τον με τον δικό σου χτύπο..
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
