| |
Ο άνεμος έριξε τα άνθη της βουκαμβίλιας
στην μαύρη άσφαλτο,
γέμισε ο δρόμος με χρώματα μοβ,κόκκινα,λευκά.
Ο ίδιος άνεμος παρέσυρε
και τα λόγια μου στο βάθος της ρεματιάς,
ο ίλιγγος του γκρεμού ταρακουνά τη σιωπή μου.
Κλείνω τα μάτια στο σκοτεινό δωμάτιο,
δημιουργώ επιθυμητές εικόνες προσομοιώσεις ζωής.
Σκοτεινό το δωμάτιο ανοιχτά τα παράθυρα της ψυχής
διαφορετικά τα αισθητήρια. Γαληνεύω.
Οι ψυχές των ανθρώπων είναι αγνές
άνθη λωτών ριγμένα στα λασπόνερα.
Λυτρώθηκα τίναξα από πάνω μου το βάρος των στίχων,
ο πανδαμάτωρ χρόνος νίκησε το πάθος μου.
H ψυχή μου γαλήνεψε με δεκτική πραότητα
υποδέχομαι νέες προκλήσεις νέες ηδονές της ζωής .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
