| |
ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ
Με οδηγό τον Όνειρο
κατέβηκα στον Άδη.
Φανάρι δε εκράταγε
γιατί ήταν σκοτάδι.
Ούτε καζάνια βράζανε
ούτε και Καθαρτήρια,
κι έστειλα στον Δημιουργό
θερμά συγχαρητήρια.
Πλήθος ήταν τα κόκαλα.
ως άμμου τα χαλίκια,
επάνω δε σε φρόκαλα
σερνόντανε σκουλήκια.
Παράδεισος, που; Τελικά,
τον Όνειρο ρωτάω.
Και να γελάει ειρωνικά
τον βλέπω, ως κοιτάω.
Μα κάπου 'δω εξύπνησα.
Ήρεμα, ευτυχώς.
Και βάζω τίτλο:
Όνειρο μιας θερινής νυκτός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
