| |
| | Επίλογος |  | | |
τώρα πια το γνωρίζω καλά
πως πάντα έρχεται αναπόφευκτα
εκείνη η στιγμή του νόστου,
στην εποχή της πρώιμης νιότης,
σαν μία ανάγκη εξιλέωσης
των αποσιωπημένων ενοχών μας,
καθώς η αποδιωγμένη θλίψη
πάντα επιστρέφει
ζητώντας απαντήσεις.
στάχτες ηττημένων ονείρων,
περασμένων ετών ξανά φουντώνουν,
με όλα αυτά τα αναπάντητα γιατί,
μιας νοσταλγίας ανερμήνευτης.
πικρή η γεύση της αλήθειας
που ήθελες να αγνοείς,
μα πάντα πίσω απο το ονειροπόλο βλέμμα
των παιδιών
η ζωή θα υφαίνει στα κρυφά
την προδοσίας της αθωότητας,
σαν θρηνητικός λυγμός,
θρόισμα φθινοπωρινών φύλλων,
παράπονο στον έρωτα που αργοπεθαίνει
σε χρυσαφένιο φως λουσμένος,
μοιάζουν δάχτυλα παγωμένα στο έσχατο τους χάδι,
καθώς ψυχρός βοριάς τα αποσπά σπαρακτικά,
από τα κορμιά των δέντρων που αγαπήθηκαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Is all that we see or seem but a dream within a dream....? | | | |
|
tabasco0
05-07-2022 @ 21:49 | amylee πιες οτι πινεται και ξεχασε το
αυριο ουτε καν θα το θυμασαι | | Antiope11
05-07-2022 @ 23:45 | "...πιες οτι πινεται"
`O,ti pieis arxige! | | -Ειρήνη-
06-07-2022 @ 08:28 | Η θλίψη κάποτε τελειώνει, amylee , η νοσταλγία για τη χαμένη αθωότητα μπορεί να μας συντροφεύει μέχρι το τέλος της ζωής... πολύ ωραίο το δίστιχο με την αλήθεια, έχεις δίκιο, όσοι επιλέγουν να της γυρίσουν την πλάτη το κάνουν επειδή δεν είναι έτοιμοι να νιώσουν τον πόνο που θα τους προκαλέσει γι' αυτό και δικαιολογούνται... και μου άρεσε ιδιαίτερα η κατακλείδα σου επειδή μου θύμισε έντονα κάτι που είχα γράψει παλαιότερα. Πολύ ωραίο, αν και ήταν κάπως παράξενη η αίσθηση να διαβάζω μια φθινοπωρινή έμπνευση στη μέση του καλοκαιριού...
https://youtube.com/watch?v=5xYsNpe6nsE&feature=share | | τυχαίος περαστικός
06-07-2022 @ 12:22 | Πολύ ωραίο.
::up.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
