| |
Τι κι αν κρατήσαμε ζωντανές τις μνήνες,
σαν μονάκριβους σπόρους
μιας μυστικής σποράς,
προσμένοντας μάταια εκεινούς τους καιρούς
που λίγο γόνιμο χώμα ψυχής
θα αρκούσε να καρποφορήσουν πάλι,
το φως μιας νέας εποχής.
μα μαζί μάς γέρασαν στων
άγονων αυτων καιρών την θλίψη.
Στιγμές,
σπαράγματα ζωής,
ξεστρατισμένες προσδοκιές,
μικροί δραπέτες,
στην ισοπεδωτική επανάληψη του χρόνου,
ακριβά, νοσταλγικά αρώματα
φυλάτε και υφαίνετε,
το μυστικό νόημα της ύπαρξης μας,
μια περιπέτεια μοναδική,
η σαγήνη της στιγμής
ολόκληρη η ζωή,
αναφλέγεται στην γοητευτική
μελαγχολία του εφήμερου.
Ακριβές οι απουσίες
στης μνήμης τα τοπία,
κι όσο και αν ποθείς
λίγη από την παρουσία τους
αμείλικτος ο άνεμος της λήθης
σαν σκόνη την σκορπά.
Μην με αγαπάς τις εύκολες μέρες.
τις ουλές της ψυχής μου να αγαπήσεις,
εκεί όπου ανεπούλωτες
αιμορραγούν οι ήττες μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
