| |
Όλα ου τα ωραία να τα σμίγεις σ'ένα σώμα
Χέρια σαν υψώνουν χύνοντας υδρομέλι
Κι ανασαίνουν οι προσυνητές βλέποντας το χρώμα
Της σάρκας και της σκιάς σου νικητήρια νεφέλη
Είσαι όμορφη χάνει ο ήλιος την έπαρσή του
Τούτο το φώς τυφλώνει με χιλιάδες χρυσές βελόνες
Ούτε πίκρα ούτε φόβος η ανταμοιβή του
Μονάχα το άσπρο και το αστραφτερό μες στους αιώνες
Θα ξαναδείς την ίδια λέξη αναστημένη
Εκεί που κολυμπούν ωραίοι στίχοι λιποτάχτες
Φτιάξε φτερά και κάνε να πετάξεις διψασμένη
Τα πελώρια φιλιά σου άσε να τρέξουν καταρράχτες
Ρόδο η καρδιά σου τα σύμπαντα να μοσχοβολούν
Τρέμοντας την αγγίζω να και η δική μου
Μ'άλλους μπλέκονται χρόνους ζητούν ν'αγκαλιαστούν
Το βλέπει με τα ματια μου η γλυκαπαντοχή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
